Lieve Mommens en Riet van Cleuvenbergen.
Tien jaar geleden organiseerde Femma (KAV) voor het eerst, en met de steun van Govaka (KWB), een reis naar Compostela. Deels te voet, deels per autocar, met logies in hotels. Tien jaar lang hebben Lieve Mommens en Riet Van Cleuvenbergen groepen (23 tot 44 vrouwen) begeleid naar Compostela.
Zoals ze altijd gezegd heeft, stopt Riet ermee. Lieve doet verder. Femma blijft elk jaar een reis op en rond een pelgrimsroute aanbieden. Dat zal soms Compostela zijn, maar dat kan ook een tocht zijn vanuit bv.Vézelay of Le Puy.
De Femma-reizen zijn reizen voor vrouwen. Alleen vrouwen. Op weg naar Compostela wandelen ze in een langgerekte groep.. Wie alleen wil wandelen kan dat dus. Van meet af aan was er ook aandacht voor het spirituele. Elke dag worden teksten van deelneemsters en begeleidsters voorgelezen. Teksten die hen geraakt hebben.De deelnemers krijgen later alle teksten thuis toegestuurd. De vrouwen leggen ook allemaal hun steentje aan het Cruz de Ferro, plús een groepssteen, elke dag gedragen door een andere deelnemer. Een steen voor al wie naar Compostela zou willen gaan, maar het niet kan. Altijd weer bleek dat een pakkend moment te zijn van loslaten en verwerken.
En zo waren er telkens wel meer sterke momenten, op de eerste dag bv., op de laatste dag, in O Cebreiro ... Met de jaren kreeg ook het culturele meer aandacht: 's avonds nog een stadswandeling, of zelfs ’s morgens, voor het vertrek. ‘Het is opmerkelijk hoe deugddoend zo’n reis kan zijn voor de deelneemsters, vertellen Riet en Lieve. Velen hebben iets meegemaakt. Over die emotioneel geladen onderwerpen blijken vrouwen makkelijker onder mekaar te vertellen dan mannen. Velen kunnen zich aan zo’n reis optrekken, velen verleggen ook hun grenzen. ‘We krijgen altijd veel bedankingen, maar’, zo zeggen Lieve en Riet, wij bedanken ook de deelneemsters, als begeleidster heb je er zelf ook veel aan!
Veel deelneemsters blijven af en toe samen wandelen. Of ze trekken met een reisgezel, of alleen, naar Compostela, iets wat ze vóór de Femmareis nooit zouden gedaan hebben.Velen zijn daarna lid geworden van het Compostela-genootschap. En dat er veel vrouwen in ons koor zingen, dat heeft ook veel te maken met de Femmareizen. Of het genootschap ook een dergelijke reis zou moeten aanbieden? Ja, maar dan geen vrouwenreis, is het antwoord. Er is zeker vraag naar, ‘maar’, vertelt Lieve, ‘vergis je niet, zo’n reis organiseren en begeleiden is wat anders dan een gewone wandeltocht begeleiden!’.
Zoals ze altijd gezegd heeft, stopt Riet ermee. Lieve doet verder. Femma blijft elk jaar een reis op en rond een pelgrimsroute aanbieden. Dat zal soms Compostela zijn, maar dat kan ook een tocht zijn vanuit bv.Vézelay of Le Puy.
De Femma-reizen zijn reizen voor vrouwen. Alleen vrouwen. Op weg naar Compostela wandelen ze in een langgerekte groep.. Wie alleen wil wandelen kan dat dus. Van meet af aan was er ook aandacht voor het spirituele. Elke dag worden teksten van deelneemsters en begeleidsters voorgelezen. Teksten die hen geraakt hebben.De deelnemers krijgen later alle teksten thuis toegestuurd. De vrouwen leggen ook allemaal hun steentje aan het Cruz de Ferro, plús een groepssteen, elke dag gedragen door een andere deelnemer. Een steen voor al wie naar Compostela zou willen gaan, maar het niet kan. Altijd weer bleek dat een pakkend moment te zijn van loslaten en verwerken.
En zo waren er telkens wel meer sterke momenten, op de eerste dag bv., op de laatste dag, in O Cebreiro ... Met de jaren kreeg ook het culturele meer aandacht: 's avonds nog een stadswandeling, of zelfs ’s morgens, voor het vertrek. ‘Het is opmerkelijk hoe deugddoend zo’n reis kan zijn voor de deelneemsters, vertellen Riet en Lieve. Velen hebben iets meegemaakt. Over die emotioneel geladen onderwerpen blijken vrouwen makkelijker onder mekaar te vertellen dan mannen. Velen kunnen zich aan zo’n reis optrekken, velen verleggen ook hun grenzen. ‘We krijgen altijd veel bedankingen, maar’, zo zeggen Lieve en Riet, wij bedanken ook de deelneemsters, als begeleidster heb je er zelf ook veel aan!
Veel deelneemsters blijven af en toe samen wandelen. Of ze trekken met een reisgezel, of alleen, naar Compostela, iets wat ze vóór de Femmareis nooit zouden gedaan hebben.Velen zijn daarna lid geworden van het Compostela-genootschap. En dat er veel vrouwen in ons koor zingen, dat heeft ook veel te maken met de Femmareizen. Of het genootschap ook een dergelijke reis zou moeten aanbieden? Ja, maar dan geen vrouwenreis, is het antwoord. Er is zeker vraag naar, ‘maar’, vertelt Lieve, ‘vergis je niet, zo’n reis organiseren en begeleiden is wat anders dan een gewone wandeltocht begeleiden!’.
Veel kans dat je over dit onderwerp later meer leest in De Pelgrim. (uit ¡Hola! 48)
Maria Julia schrijft: Ook ik heb Riet leren kennen op de femmareis naar Nepal. Eén en al oor, correct, super-enthousiast en stappen dat die kan.. maar niet zonder iemand te forceren. Op deze reizen doe je ook veel met de bus. Riet geeft dan telkens uitleg en doet de vertalingen van de plaatselijke gids. Geweldige madam!
