NB: Als wij meer foto's ontvangen dan verwisselen wij die met diegene die wij nu publiceren.
Caminho Portuguez :
van 11 juni 2018 tot en met 22 juni 2018
Deelnemers :
Chris-Frie-Hilde-Lutgard-MarieLouise-Miet-Mireille en Nicole
Voor een deel van ons groepje is het de achtste keer op rij,
voor anderen reeds meerdere keren, maar één nieuw gezicht is
erbij!
In Berchem springen we allen samen in een zelfde coupée
Hier start voor ons de Camihno Portuguez, we zijn weer op tournée!
In de aankomsthal van Porto valt ons oog op een alerte
meneer.
De taxichauffeur is met een naamplaatje van Alfrieda in de
weer.
In de Residencial Princesa do Ave krijgen we een uitbundig
onthaal,
het zijn enthousiaste mensen, zij doen in het Engels een
heel verhaal!
We bewonderen het systeem van de eeuwenoude aquaduct van Vila Do Condo.
Lopend door de straten zoeken we Santa Clara ,een prima
onderhouden Mosteiro.
Na de lunch fotograferen we twee fietsers voor een Columbus
achtige boot
en dineren bij een Duitser, eten vis of varkenswangetjes met
aardappelen en brood.
de juiste weg vinden….. dat lijkt minder eenvoudig dan
verwacht!
De gele pijlen leiden ons steeds weer naar de Caminho die
loopt langs de kust.
Niemand kan ons de juiste richting tonen; dankzij “google maps” zijn we weer gerust.
We arriveren in Sao Pedro De Rates in de Albergue de
Peregrino,
waar Christa ons vriendelijk instructies geeft en de
betaling is donativo.
We krijgen een kamer toegewezen enkel te delen met één jonge
Italiaan.
Het is er koel en netjes, we eten verderop een kip en komen
weer op verhaal.
Het is warm en we wandelen door “ bosschages” ? en velden,
dat is een woord dat niemand van ons van tevoren kende.
We lopen onder autostrades door en zoeken de rua José Vilas Boas,
waar we logeren in het mooie Way Guest House van
Barcelinhos.
De kamers zijn ruim, het uitzicht op de rivier is prachtig,
Iemand van ons doet al gauw een val en weet niet wat het was.
De voet omgeslagen en/of verstuikt? dat komt nu niet goed van pas…
Met man en macht trachten we de voet te verzorgen.
Voor nu zit er niets
anders op dan te rusten, de rest zien we morgen.
We halen iets warms om te eten en te drinken voor onze
patiënt,
kiezen daarna een restaurant dat het voor het lekkere eten
is gekend.
Barcellinhos is in feeststemming ter ere van Sint Jan, het
is een hele leuke stad.
Hier zouden we wel wat langer willen blijven, als het gekund
had….
Onze de taak is echter de weg verder te zetten, er zit niets
anders op,
de afstand is niet zo groot, maar de stijging daarentegen is
ten top.
Het is warm en via Vila Boa en Lijo beklimmen we de Alto da
Portela.
De weg lijkt eindeloos, maar toch bereiken we de rua da
Recoleta.
In de mooie nieuwe herberg van Portela de Tamel wacht onze
vriendin,
de hospitero is wel vriendelijk, maar niemand kwam er op voorhand in.
We ploffen neer op de stoelen en bestellen koele wijn,
We ploffen neer op de stoelen en bestellen koele wijn,
we zullen ons later wel installeren…. als we bekomen zijn.
Sommige doen de was, anderen zitten met de voeten in een
kuip,
jammer van de kwetsuur, maar het ziet er toch al heel veel
beter uit!
Hij voert ons door prachtige landschappen naar Vitorino do
Piäes
Langs zandpaadjes en een holle weg bereiken we de Estabulo
de Valinhas
Je zou geloven dat hier het paradijs op aarde was!
De stallen werden omgebouwd tot kamers, erg vernuftig
Het is er trendy, lekker koel en bijzonder luchtig.
We luieren, maken kennis met Duitse dames en drinken van de
aangeboden wijn
En aan de lange tafel genieten we van het eten en het
gezellig samen zijn.
Door het lieflijke landschap schrijden we verder naar ons doel van vandaag.
We begeven ons naar Ponte de Lima, het is niet zo ver, dus doen
we traag.
We zijn verbluft van de schoonheid van het zicht op de brug
over de blauwe rivier
en besluiten prompt iets te blijven eten op de promenade
hier.
Vanaf deze plek blijkt het toch nog een serieus eindje gaan
Vanaf deze plek blijkt het toch nog een serieus eindje gaan
Eer we voor ons verblijf Old Village Hostel staan.
Alvoor we iets te eten zoeken, verzamelen we al onze was,
de hospitera zorgt vandaag voor de droog en de plas.
Na het drinken van een tonic met gin
stappen vier van ons de stad weer in
De anderen besluiten te blijven op het terras
Heel fijn, alleen spijtig dat de straat rumoerig was.
De weg van Ponte de Lima naar Rubiäes is prachtig maar
bijzonder lastig.
Na een laatste stop beginnen we met zes aan de ernstige
klim, het is machtig!
We klauteren het stenen pad omhoog naar de Grande de Labruja
op eigen tempo
en arriveren in de namiddag om te overnachten in de herberg
van Constantino.
Het jonge koppel brengt ons met de wagen naar een
eetgelegenheid.
Bij hun familie , want er is daar niets voorhanden, noch
wijt noch zijt.
’s Morgens vroeg trekken we de deuren achter ons toe.
We hebben goed geslapen en zijn helemaal niet meer moe!
Het is alweer onze laatste trip en via de klim Alto San Bento
Zien we plots in de verte het brede bekken van de Rio Minho.
Via kleine stenen weggetjes passeren we Pereira en Fontoura
en vinden vlot de Resisdencial San Giäo in het mooie Valença!
We genieten van het toeristentreintje die ons tot over de
grens met Spanje leidt.
Flaneren langs de winkels met handdoeken en allerlei spullen
uit kurk bereidt.
We eten in een mooi restaurant en zien het Engels-Aziatisch
koppeltje terug,
voor ons is dit de laatste stapdag , wij hebben weer een fijne
Caminho achter de rug.
Er rest ons nog de kans om de mooie stad Porto te ontdekken.
Dat doen we dan ook uitbundig, we komen aan ons trekken.
Van de ene naar de andere oever, met de metro, kabelbaan of
lift.
Van Porto proeven, degusteren in de Mercado tot koffie
drinken in de Majestic!
Al viel de locatie in eerste instantie niet zo goed mee als
we hadden gedacht,
we maken het er goed naar ons zin, zelfs beter dan verwacht.
we maken het er goed naar ons zin, zelfs beter dan verwacht.
We bezoeken de kathedraal en beleven een schitterende avond
met de Fado.
Op de valreep bezoeken er nog enkelen van ons de befaamde Livraria
Lello.
We schrijven wederom in ons hoofd en in ons hart een
heerlijk mooi verhaal.
De landschappen waren adembenemend, de mensen vriendelijk en
spontaan.
Maar het
allerbelangrijkste van deze tocht is ons toch ons fantastisch team,
die samenhorigheid en échte vriendschap is toch heel
bijzonder om te zien!
Mireille Nauwelaert
