Pagina 11: Camino Inglés.
Deelnemers : Chris, Frie, Hilde, Lutgard, Marie-Louise en
Mireille(verslag)
Maandag Iets voor zessen, heel vroeg in de morgen,
komen zes dames samen, uitgelaten en zonder zorgen.
Een half uurtje later zet onze vriendelijke chauffeur
ons af aan de drop off zone en lopen we naar de deur.
Enkele uren later stappen we op de Plaza de Galicia van de
bus van de aeroport.
We installeren ons gezellig in de PR Blanco en wandelen
richting Parrador.
En boven bij de Italiaan op de hoek van de Plaza de Fonseca
verorberen we ieder een stukje heerlijk geurende pizza.
Wanneer we bij Sint Jacobus komen aan de hoofdingang.
Staat hij nog steeds in de steigers, maar we merken
vooruitgang.
We kuieren door de straten en onze allereerste avondmaal
nuttigen wij in het prachtige klooster San Martino de
Pinario, dicht bij de kathedraal.
’s Morgens begeven we ons met een bus naar het èstacion.
Vinden daar de Monbus naar Ferrol op het 16e
Perron.
We worden vlot gebracht naar het begin van de Camino Ingles
en logeren in hotel Silva want vanaf hier start onze
“Engelse” tocht, YES!
We besluiten alvast een grote toer te doen rond het militair
domein.
Starten aan de mijlpaal, betekent immers al een goed deel op
weg te zijn.
We doen een dansje met een prins en vinden iets om te eten
in café Beiroet.
De eigenaar is vriendelijk, doch we begrijpen elkaar niet zo
goed.
 |
| foto hotel SILVA 's morgens op vertrekdag 14/06/2017 |
 |
| foto 's morgens op vertrekdag 14/06/17 |
Vandaag begint het échte stappen in de natuur en vanaf hier,
trekken we naar Neda O Empedron aan de overkant van de
rivier.
Daar in de verte vangen we al snel een glimp op van ons
logement,
waar men niet kan reserveren , je hebt plaats wanneer je bij
de eersten bent.
De deur staat reeds open en we ontmoeten Amerikanen uit Virginia.
Vijf leuke dames, er zijn nette bedjes, maar er is geen spoor van de hospitera?
Enkele mochillas zijn blijkbaar te vinden in een restaurantje
hogerop.
We eten lekker, logeren gratis, maar aan de douchedeuren zit
geen knop.
 |
| foto herberg 's morgens op vertrekdag 15/06/17 |
We vervolgen onze route door het mooie Concello de Fené
De hortensia’s en de lucht zijn blauw en in de verte zien we
de zee.
We kruisen een gevaarlijk spoor en moeten klauteren naar de
baan,
gelukkig zijn we gesterkt door een stuk tortilla en een
banaan .
Het wordt steeds warmer en de drank raakt op,
maar als de nood het hoogst is… wat duikt daar op?
Peno de Pico met z’n terrasjes en cafeetjes aan het strand.
Koele drankjes en enkelen zoeken schelpen in het zand.
Een mooie lange brug leidt ons naar Pontedeume stad.
We snakken naar verkoeling, een douche of een bad.
Hostel Allegue lijkt rustig, maar gedurende de ganse nacht
is er aardig wat kabaal, dat hadden we niet verwacht!
 |
| foto ALLEGUE PR 's morgens op vertrekdag 16/06/2017 |
Doch na wat koffie’s en een ochtendmaal,
komen we weer helemaal op verhaal.
Op het einde van de dag volgen sommigen de leider van een
groep,
zo zijn we in de Albergue van Mino elkander even helemaal zoek.
Het is wasdag en onze kledingstukken liggen op de blijk,
nu kunnen we samen rustig op verkenning in de wijk.
We winkelen en lopen door de straten.
Eten tapas en drinken Sangria met mate(n).
Vroeg in de morgen
haasten we ons naar Mino bar,
maar tot onze ontsteltenis is er nog niemand daar!
De gestresseerde buurman geeft ons niet bepaald een helpende
hand,
Het is zaterdag, maar de Correos is wél bereikbaar… oef dat
is plezant!
Na een stevige wandeling bereiken we de grote stad Betanzos
en logeren bij een praatgrage dame in het mooie hotel
Garelos.
Zij wijst ons een wassalon, terrasjes en verzekerd ons: de
Casanova is reuze!
Wij gaan op wandel en toch maken we een verkeerde keuze…
De weg naar Presedo valt ieder nogal zwaar.
Vooral door de verschrikkelijke hitte weliswaar.
We naderen langzaam de albergue één voor één,
sommigen voelen zich eventjes niet goed meer op de been.
 |
| hotel Garelos morgens op vertrekdag 18/06/17 |
Na verkoeling en platte rust zijn we vlug weer in ons sas.
’t lijkt wel of die zware tocht reeds gisteren was.
We bekomen in Meson Musée met een hapje en een glas,
en zien de Russen en de poezenman terug op het terras.
De ober, die zich vooral een primitieve kunstenaar noemt,
is niet van de snelste, maar is tot in de provincie Namen
beroemd.
De steaks zijn groot
- groter - grootst en we hebben lekker gegeten,
maar niet allemaal tegelijk, dat hebben we geweten.
Heden breekt de gevreesde dag aan, de tocht naar Bruma.
Er zijn de hitte, blaren, ferme stijging en we overleggen in
bar Julia.
Dat er voor alles een oplossing te vinden is, is reeds jaren onze leuze,
dus maken we de beschouwing van de situatie en doen een
keuze….
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Omdat dit niet verloren mag gaan een beetje tekst en foto's tussengevoegd. Na Casa Julia, via een sterk klimmend en schijnbaar eindeloos parcours (johny walker) bereiken 2 van ons de top.
Omdat dit niet verloren mag gaan een beetje tekst en foto's tussengevoegd. Na Casa Julia, via een sterk klimmend en schijnbaar eindeloos parcours (johny walker) bereiken 2 van ons de top.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De baas van de Albergue is niet te vermurwen betreffende het reserveren van een bed,
De baas van de Albergue is niet te vermurwen betreffende het reserveren van een bed,
doch ieder van ons heeft z’n plaatsje voor de nacht, dus we
zijn wederom gered!
Alvorens in Casa Grana bij een Spaans-Duitse dame poulet of
kotelet te gaan eten,
trekken we nog naar Meson Do Vento, want hoe het daar is
willen we zo graag weten.
We vervolgen onze tocht en wat opvalt en waar we dagelijks
op stoten,
Is het feit dat op één na, alle kerkjes onderweg zijn
gesloten?
Die koorden hangen zo bereikbaar alsof het lijkt of ze
beduiden,
dat de bedevaarders zelf de klokken kunnen of mogen luiden!
Langs sculpturen van dinosaurussen en tractoren op de bordes,
Langs sculpturen van dinosaurussen en tractoren op de bordes,
trotseren we de hitte en begeven ons naar Ordes.
Het is hier dat er géén herbergen langs de camino staan,
zodus is het uitkijken wààr we precies van de weg moeten
gaan.
Ons hotel-restaurant Nogallas ligt in een verschrikkelijke drukke stad
maar in het midden van het centrum is er een gigantisch
zwembad.
De vrachtwagens scheuren langs ons heen en er hangt aardig
wat smog.
Na zovele dagen in de frisse natuur krijgen we last van het fijne
stof.
Op de voorlaatste stapdag nemen we de weg naar Sigueiro.
We zoeken aansluiting van de Camino en vinden die bij bar O
Cruseiro.
Het is er bijzonder druk, want een grote groep wandelaars
werd zopas gedropt door een bus, ze zijn allen Amerikaans.
De natuur is lieflijk, de temperatuur hoog en ‘t stappen is niet
te doen.
Dankzij vaak voor de zon te schuilen in een bushokje of in
het groen
en door af en toe te rusten op een stam of ons te verfrissen
aan een bron
bereiken we finaal het park, ploffen neder op een stoel, we
wisten dat het kon!
In hotel O Fogar da Chisca staan twee dames reeds op de
wacht,
Zes bedjes staan voor ons klaar, voor de komende nacht.
Zij babbelen en geven ons allerlei instructies en goede raad…
dat veronderstellen we toch, want d’r is niemand die ’t goed
verstaat.
’s Morgensvroeg na
een ontbijt van zelfgemaakte tostie
en een kopje op de stoof verwarmde Spaanse koffie,
nemen twee gekwetsten de bus reeds naar Santiago.
We zien elkaar weer aan de Correos in de rua do Franco!
Via het “open” kerkje Igrexa de San Andrés da Barciela
vervolgen met vier de weg richting Santiago de Compostela.
Van al onze “aankomsten” op de weg naar de Kathedraal
Is dit de eerste keer dat Zij zo imposant opdoemt , echt
frontaal!
We vinden elkaar terug en vanaf dat moment
We vinden elkaar terug en vanaf dat moment
besluiten we ons te installeren in ons appartement.
Er werd reeds gezorgd voor drank en voor een brood,
’t is hier thuiskomen, een werkelijk aangenaam oord.
Nu zijn er naast een marktbezoek, nog twee belangrijke
zaken,
die we vandaag waar moeten zien te maken.
Het behalen van een diploma en dat betekent vooral wachten
en het zien slingeren van de Botafumeiro door de
Tiraboleiros hun krachten.
Het was wederom een schitterende en deugddoende belevenis.
Met zes vriendinnen de hitte en kwaaltjes trotseren zonder
één enkele ergernis!
We beleefden avonturen,
genoten van elke dag en hebben veel gezien,
van de omgeving, de mensen onderweg, het eten en….. we waren
een geweldig team!
Mireille
Camino Ingles: in 2016 stapten hier 9.240 (3.52%) pelgrims.
Camino Finisterre 758 (0.29%)
Camino Portugués 43.126 (16.43%)
Camino Frances 172.196 (65.61%)
uit ¡HOLA! 80
Terugblik: pelgrimszegen: weer een succes!
Zaterdag 11 februari zat de Mechelse kathedraal weer bijna vol
voor de jaarlijkse pelgrimszegen: bijna driehonderd aanwezigen waarvan 186 de
zegen kregen. Wij waren er ook:
De werkgroep spiritualiteit en ons koor Adalard van Aubrac hebben
weer hun beste beentje voorgezet. De pelgrimszegen blijft een stuk erfgoed om
te koesteren!
Uit het welkomstwoord ...
Als je hart de juiste richting uitgaat, volgen je voeten vanzelf.
Vandaag gaat het hier om je hart. (...)
De zegen is geen garantiebewijs (...), de zegen is een symbool ,
een gebaar van geloof en vertrouwen dat, wat er ook gebeurt, alles goed zal
komen. Geloven en vertrouwen dat veel mensen jou zullen dragen onderweg. Op
goede momenten: als je het uitzingt van vreugde, op slechte momenten: als je
voor de zoveelste keer een lekke band hebt, of als je tot boven je enkels door
de modder moet ‘dabberen’. Je wordt gedragen door iedereen hier aanwezig:
familie, vrienden, medepelgrims, de mensen van het genootschap, van de
werkgroep, van het koor.
En hopelijk ontdek je gaandeweg in de stilte, de verwondering en
de eenvoud van elke dag, dat je ook gedragen wordt door die Iemand die groter
is dan wij. Noem hem God, of Liefde of hoe dan ook.
Pelgrimeren
verandert de wereld niet,
Het verandert de mensen
En de mens kan de wereld veranderen.
Het verandert de mensen
En de mens kan de wereld veranderen.
Stappen op Brabantica.
33.329 steps waarvan 15.857 aerobic en 19.33 km.
15.885 waarvan 4.234 aerobic en 9.21 km
Municipio Abegondo bar-restaurante
Casa Julia tel. 981-63-02-42
http://caminodesantiago.consumer.es/los-caminos-de-santiago/ingles/
https://www.gronze.com/etapa/hospital-bruma/sigueiro
https://blog.edgonline.nl/wp-content/uploads/2015/01/Informatieboekje%20Sint%20Jacobs%20Route.pdf
Abonneren op:
Posts (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten