Iets meer dan een jaar geleden werd de wereld overspoeld met
onheilspellende berichten over een agressief virus met een gekroonde naam.
Op slag werd het openbare leven platgelegd
en werd iedereen verplicht thuis te blijven.
Dit hadden we nog
nooit meegemaakt.
Ten oorlog in vredestijd.
Waar we vorige lente nog dachten dat de herfst soelaas zou
brengen, weten we nu dat dat ijdele hoop was.
Nu, met de vaccinatiecampagne die stilaan op dreef komt, durven we stilletjes
hopen op beterschap in het najaar.
Zoals alle andere verenigingen moesten ook wij nagenoeg alle
activiteiten opschorten.
Wat voor ons een feestjaar had moeten
worden, werd een jaar in mineur.
Inderdaad, in 1985 zag het Vlaams Compostelagenootschap
het levenslicht, onder impuls van pater Willibrord Mondelaers.
De brede interesse voor een pelgrimstocht naar Santiago kwam
toen langzaam maar zeker op gang en er was nood aan achtergrondinformatie en daadwerkelijke steun.
Die nood is nog
steeds niet verminderd, integendeel.
Een voet- of fietstocht
naar het verre Galicië is voor alsmaar meer mensen een zeer
welgekomen rustpunt in hun leven en een kans tot reflectie.
De redenen daarvoor zijn even divers als er pelgrims zijn.
Feit is
dat zowat iedereen die terugkomt van Santiago, vervuld is van
die bijzondere ervaringen onderweg. Soms loopt er wel eens
wat mis, maar dat wordt meestal wonderwel gecompenseerd
door tal van interessante ontmoetingen en hartverwarmende
gebeurtenissen.
Deze nieuwsbrief wil ons ondergesneeuwde feestjaar toch weer
wat in de kijker zetten.
Met in ons achterhoofd frisse moed en
veel goesting om weer op pad te gaan.
¡Ultreia!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten